Aure Séguier
2025, ed. Reclams
Ce roman de science-fiction en occitan gascon a été écrit par La Musnegra, un collectif d'écrivaines et écrivains. Chaque auteur a rédigé un (et parfois deux) chapitres de l'ouvrage. Cette aventure littéraire a donné le jour à une histoire trépidante, pleine d'humour où les différents styles donnent une coloration atypique au scénario comme aux personnages.
Lo Pic de Mieidia e lo son panorama unic, fenomèns estranhs dens lo cèu, tempèstas, tornadas e ventnèus que van méter los nèrvis de tots a viu. Tots? Qu'ei a díser ua directora de l'observatòri qui's dèisha pas jamei desconcertar, un generau dab un nom de planeta, ua equipa scientifica de tria e... quauques autes protagonistas inatenduts. L'istòria que mia lo legidor dinc a las termièras de las coneishenças astrofisicas e de las consequéncias de las causidas umanas.
Tot escàs qu’avè heit quauques pas quan Loïsa cridè:
— Hilh de quauqua!
— Qué? ce demandè en tornar davant los ordenadors. Que’s passa?
Sus l’ecran tots los grafics que’s semblavan estar embalats. Que i avèva pics a totas las corbas com si ua man giganta qui tienèva un gredon e s’èra hicada a tremolar de faiçon sauvatja.
— Puta, de qu’ei aquò? ce marmusè Loïsa.
— Ua explosion? ce suggerí Tomàs.
En efèit, drin a drin, los pics suus grafics que diminuivan. Au cap de quauques minutas, hòra quauques petits subersauts, los dessenhs qu’avèn tornat trobar la lor amplitud abituau.
— Amuisha las analisis espectraus! ce comandè Loïsa a Loïc.
Ua pièla de bendas coloradas que s’afichèn a l’ecran.
— Qu’ei aqueth merdèr? ce s’exclamè Loïsa.
Sus l’ecran, los espèctres ne semblavan pas ad arren de çò qui coneishèvan.
— Ne soi pas un especialista, ce comentè Tomàs, mes que deverí au mensh arreconéisher quate o cinc signaturas quimicas.
— Jo tanben, ç’aprovè Loïsa.
— E quant n’arreconeishetz? ce demandè Tomàs.
— Pas nada, ce responón.