L’intercompreneson es la capacitat de se poder comprene mentre qu’òm parla una lenga qu’es pas exactament la meteissa. Per exemple, un occitan que va en Itàlia i pòt, en legissent un menut, comprene benlèu pas tot, mas ja pro de causas gràcias a la semblança de las lengas que son de la meteissa familha. A mai se i a totjorn una variacion entre doas lengas de la meteissa familha, i a una mena de coëréncia, per exemple dins la sintaxi, la transparéncia del lexic, la conjugason dels vèrbs...
« L’intercompreneson es una practica intuitiva, naturala e sociala totalament aquesida per una majoritat de locutors de la planeta », çò explica Pèire Escuder, professor a l’Universitat del Miralh de Tolosa. « Lo mond vivon en intercompreneson ». Conta que quand doas personas se parlan, an una mena d’estrategia personala, de còps totalament inconscienta, per comunicar. Se l’una compren pas, l’autra torna formular, remplaça un mot per un autre mai transparent o de mai bon comprendre, parla mai lentament... Aquò se fa tanben quand las doas personas an una lenga diferenta.
Mas l’intercompreneson immediata se pòt pas far entre de lengas fòrça alunhadas, coma o explica Pierre Janin, agent del ministèri de la cultura que trabalha dins aquel domeni. « Cal començar per çò qu’es l’univèrs pròche de la lenga de la persona, es a dire una familha comuna », çò explica. Un còp que lo foncionament de l’intercompreneson es comprés, de desinibicions se botan en plaça e en plaça de dire « compreni pas », lo mond sabon que van comprene un cèrt nombre de causas de son interlocutor. Aquesta actitud crèa de reflèxes d’intelligéncia, e atal se pòt passar a l’intercompreneson amb de lengas de familhas mens pròchas.